මුස්ලිම් ඇන්ටි කෙනෙක්ට ලව් කළෙමි - 3 කොටස

කොහොමින් කොහොම හරි රස්තියාදුකාරයාට මේ අනපේක්ශිත පෙම් ඇරයුම ලැබුනත්. රස්තියාදුකාරයගෙ සිත දැන් තරමක් නොසන්සුන්.ඇයි ඉතින් මොකද්ද දැන් ඉදිරියට වෙන්නෙ කියලා ලොකු කුතුහලයක් තමයි රස්තියාදුකාරයට තිබුණේ. ඒත් මේ තාක් දේවල් අනාරාධිතව පැමිණියා වගෙ.ඒ සිදුවීමුත් අනාරාධිතවම වෙයි කියලා රස්තියාදුකාරයා හිතන්න ගන්නවා.ඔන ඔය දවස් වලට ආසන්න දවසක තමයි අලුත්ගම දර්ගා නගරයේ ස්වාමින් වහන්සේ නමක් වැඩම කළ මෝටර් රථ‍යේ මඟ අවහිර කිරීම නිසා මුස්ලිම් තරුණ කණ්ඩායමක් එක්ක එම පිරිස ආරවුලක් ඇති ඇති කරගත්තේ. 

                                                              ඇය සමග දුරකතනයෙන් දවසක් දෙකක් කතා බස් කළත් ඇයගේ රජකාරීමය අවිවේකීභාවය සහ මා ඒ වන විට යම් විභාග කටයුත්තක් සමග අවිවේකි වී සිටීම නිසාත් දවසක් දෙකක් නොදැනීම වගේ ගත වුණා.ඒ අතරතුර කාලයේ දුරකතන ඇමතුමක්වත් ගැනීම රස්තියාදුකාරයාට අතපසු වුණත්. ඇයනම් නොවරදාවාම දිනකට එක වරක් හෝ ඇමතුමක් දෙනු ලැබුවා. මේ අතරතුර තමයි අලුත්ගම නගරයේ සිට දර්ගා නගරය බලා සිංහල බෞද්දයින් පිරිසක් පෙළපාලියක් යනු ලැබුවේ. ඉතින් මෙම පෙළපාලිය මහා ගැටුමක් වෙලා.අපේ ඉතිහාසය නැවතත් අදුරුකරන්න සමත් වුණු හැටි හැමෝම දන්නවා.

                                                                   අවසානයේදි ඇයගේ දුරකතනය ඒ කාලයේදි විසන්ධි වීමක් කොට තිබුණා.මන්ද ජීවිතහානි පවා සිදු වූ එම කාලය ඇයට මෙන්ම බොහෝ පිරිස් වලට විශාල තැති ගැන්මක් ගෙන දුන්නා.ඒ කාලය තුල ඇයගේ ගම් පළාත තුළට පැය විසිහතර තුළම ඇදිරි නීතිය තුල කල් ගෙවන්න වුණා. එම කාලය තුල ඇය සිටිනා දුම්රිය ස්ථානයේ දුම්රියවත් නැවත්වීමෙන් වැළකී සිටියේ පැවැති ඇදිරි නීතිය නිසා.මන් සිතන්නේ නව අත්දැකීමක් බලාපොරොත්තුවෙන් සිටි මටත් ඒක ඇදිරි නිතියක්ම වුණා.ඒ අදුරු සමය තුල ඇය මා හට එකම එක වරක් පමණක් දුරකතන ඇමතුමක් ලබා දුන් අතර මන් "ඇයිද එන්නෙ නැත්තේ" යැයි ඇසූ කළ ඈ කැඩිච්ච් සිංහලෙන් පැවසුවේ "ඔයාලා ගහන කොට එන්න බෑනෙ" කියාය. ඉන් පසුව මගේ දුරකතනයට ප්‍රතිචාර දැක්වීමත් අඩු වූයේ එම සිද්ධි දාමය නිසාම ඇය තුළ ඇති වූ තැතිගැන්ම නිසා වන්නට ඇත.මන්දයත් පශ්චාත් කාලය තුළ ද බෝහෝ සිදුවීම් සුළු සුළු වශයෙන් හා මහා පරිමාණ වශයෙන් ද වූවාය.

                       සමහරවිට ඇයගේ පහුලේ කෙනෙකු ඝාතනය වන්නට ඇත, ඇයගේ නිවසට ගල් ගසන්නට ඇත, නොමැතිනම් ගිනිගත් නගරයේ ජාතිවාදයට සාප කරමින් ඇය ඇවිදින්නට ඇත.ඉන් පසු කාලයේ ඇයගේ සංවේදි කතාවන් වලට මා පුදුමාකාර ලෙස අනුකම්පා කරන්නට ඇත. වඩාත් වැදගත්ම දේ වූයේ ඈ සම්බන්ධයෙන් වූ නුරාත්ම හැගීම් මා කෙරෙන් අතුරුදන්ව.ඊට වෙනස් වූ දායාව සහ අනුකම්පාව මිශ්‍රිත හැගීමකින් ඇය වැළද ගැනීමයි. ඇය තුළත් පෙරටත් වඩා බැදීමකින් මා හා දොඩමළු වුවද ප්‍රේමණිය හැගීම් අතුරුදන් වන්නට ඇත...සිංහල සහ මුස්ලිම් වෙනස්ම මිනිසුන් කොටස් දෙකක් ලෙස ඈ ඉන්පසු දක්නට ඇත. ඇගේ කොමළ සිනහා නැත,හොරෙන් බලන්නෙද නැත. පැවැති වටපිටාවත් සමඟ මට ඒ ගැන ප්‍රශ්ණ කිරීමටද නොහැක. එහෙත් ඈ මැදි වයසේ දී වුවද වෙනත් මුස්ලිම් ජාතිකයෙකු හා විවාහ වීමට නියමිත බව ඈ ටික කාලයෙකින් කීය............

                                                                               එක් නොහික්මුණු මුසල්මාණු නොසන්ඩාලයන් කිහිපදෙනෙකු එසේ මුල පුරා විනාශ කරේ ඇයගේත් මගේත් ආදරය පමණක් නොව.මුළු මහත් සිංහල සහ මුස්ලිම් සමාජයේ ආදරය හා සාමයයි. අදටත් එම කෝලාහලය මතක් කරන විට මට මතක් වන්නෙ ඈගෙ මුහුණෙ තිබු භිතිය, කතාවේ තිබු තැති ගැන්ම ආදියයි.මේ සටහන තබන මොහොත වන විට ඈ වෙනකකු හා විවාහපත් වී සිටුනු ඇතැයි විශ්වාස කරමි. ජාතීවාදී හා ආගම්වාදි අරගල හී අවසානය තවත් ජාතියක හෝ ආගමක විමුක්තිය නොව තව තවත් ජාතිවාදි හා ආගම්වාදී හැගීම් වැපිරවීමේ ආරම්භයකි.ඊට උක්ත කතාව දිය හැකි හොදම නිදසුනක් නොවේදැයි මා ඔබෙන් ප්‍රශ්ණ කරමි.

රස්තියාදුකාරයාගේ එක් ප්‍රේම කතාවක අවසානය එසේ සිදුවුණි.
නම්ගම් පමණක් මනඃකල්පිතය.......
කතාවේ I කොටස
කතාවේ II කොටස