සේරා....... - i කොටස

                                                     
                                                           ජීවිතය කියන්නෙ පුදුමාකාර අහම්බයක්...ඒ වගේම සිහින කියන්නෙ නින්දෙදි දකින දෙයක් නෙවෙයි අපි ජීවත් වෙද්දි ඇස් දෙකට දැනෙන පෙනෙන දෙයක්.  සැහැල්ලුවෙන් වලාකුළු අතර පාවෙමින් ඉන්නකොට දීව්‍ය ලෝකයේ සුන්දරතම සුරංගනාවියක් දුන්නු හාදුවක් වගේ ප්‍රමුදිත බවින් සිත පිස්සු වට්ටන දෙයක්. ඒ ලෝකය ද්‍රීව්‍යමය ලෝකයක්...........

                                                         ඒත් ජීවිතය කියන්නෙ එක ගේම් එකක්. මේ අතේදි තුරුම්පු වැඩිපුර හිට්යට ඊළග  අතේදි තුරුපු හම්බෙන්නෙ නෑ. මගෙ ලෝකෙට හාරත රැජින ආවෙ තනියම ඒත් එයා දැනගෙන හිටියා හාරත ආසියත්  හිටියෙ පිට බව. ඒත්  මන් නුඹට ප්‍රේම කරා උන්මාදයෙන්. ඒ නිසා මමත් නූබේ ඉදිරියට උමතුවෙන් ආවා. ඔව් මම තමයි හේරා නුබේ ලෝකෙ කිරුළ නොපලන් රජතුමා.

සමාන්‍ය ජනතාව සමානයි මාගේ පෙම්වතිය

චින්තක ගීතදේව -  Chinthana Geethadewa

                                         සන්නස්ගල එක පාරක් මෙහෙම එකක් කියනවා සමහරුන් කැම්පස් එකේදි කවි පොත් ලියනවා තුන, හතර ඇත්තටම ඒවා පට්ටලු.ඒත් ඇත්තටම උන් කවියොද කියලා සන්නස්ගල අහනවා.                                                                                                                                                   එලීසමයෙන් අරකෙන් මේකෙන් ඝන පිහිටීමෙන් අර විරිතෙන් මේ විරිතෙන් යටි අර්තෙන්,ප්‍රකාශනයෙන්,රැඩිකල් අදහස් වලින් කවුරුත් ස්පර්ශ නොකරපු තැන් ස්පර්ශ කිරීමෙන් එහෙම ඒවා පට්ටයිලු. නෑ ඇත්ටම උන් බොරුකරයෝ කියලා සන්නස්ගල කියනවා. මොකද කැම්පස් එකෙන් එළියට ගියයින් පස්සෙ උන් හොයන්නවත් නෑලු.

                                                   ඇත්තටම මටත් හිතෙන්නෙ ඒ කුණු හබ්බ කාරයො කියලා. ඒත් ඇත්තටම ඒ කවි කොච්චර පට්ට උනත් සමහර විට ඒ කවි හොදින් රසවිදින්න පුළුවන් උනත් ඒක ලිව්වෙ කව්ද කියලවත් හොයන්නෙ නෑ. මොකද කවිය විදින්න පුළුවන් වුණාට ඒක ලියපු කවියා ඒ තරම් හොදින් විදින්න බැරිබව දන්න නිසා.

                                                         කවිය තුළ හෝ කුමන හෝ කලා කෘතියක් තුල වුවත් අපි වැඩිපුර දකින්නේ සින්තැටික් ප්‍රබන්ධ.  ඒ වගේම වැරදියට වටහාගන්න එපා. මේ මන් කියන්නෙ ඒවා තුළ තිබිය යුත්තේ අමු සත්‍ය කතා කියන එක නෙවෙයි.
                                                         ඒත් මෙහෙම හිතමු අට වසරෙදි යාළුවෙලා ලල් තොදොල් වෙන්න ලව් කරලා වයස විසි හයේදි ඒ කෙල්ලම බැදපු එකෙක් කොහොමද විරහව ගැන කවි ලියන්නෙ. ඇත්තටම දෙයක් ලියන්න ඒ සිද්ධියට මුහුණපාන්න ඕනෙ නෑ. ඒත් සමහර විට කවිය පට්ට වුනත් ඒ තුළ තිබෙන්නේ මටනම් සින්තැටික් බවක්.